Ένας άνθρωπος που συναιρεί το θεό και το διάβολο. Κι έτσι “θεόληπτος ή συντροφιά με τα τελώνια”, κατά την έκφραση του Κώστα Μαυρουδή, μπορεί να συναιρεί τα πιο διαφορετικά στοιχεία σε μία προσωπικότητα που ξέρει ότι οι ζωντανοί μύθοι είναι αυτοί που ζουν με τη φράση something or nothing. Οι παλιότεροι τον γνωρίζουν σαν τη παλάμη τους μαζί με τα σβησμένα τσιγάρα λίγο πριν τα νυχτοπερπατήματα στα 80’s, οι νεότεροι πάλι έχουν αγαπήσει το λυρισμό του, ιδίως τον ερωτικό, και οι εστέτ αναγνωρίζουν στον Nick Cave το μαξιμαλισμό μιας μαινόμενης και εύθραυστης αθωότητας που δεν μπορεί να δεχθεί τίποτα παγιωμένο, θεσμοθετημένο, ασάλευτο και δεν μπορεί να κρατηθεί μακριά από καμιά όψη του κόσμου και της ζωής.
Μία τέτοια προσωπικότητα που δεν αρκείται στα λίγα αλλά είναι σύνθετη, γεμάτη παράδοξες αντιθέσεις και εντάσεις, βρίσκει συνεχώς προκλήσεις και νέους σπινθήρες έμπνευσης. Έτσι και η ενασχόληση Nick Cave με την ηλεκτρική κιθάρα απέδωσε την αίσθηση ενός άγριου και ακατέργαστου αποτελέσματος, συγκριτικά με τους Bad Seeds τουλάχιστον, που βρήκε κι έδεσε στο σχήμα Grinderman, το κυριολεκτικά “οστούν εκ των οστέων και σαρξ εκ της σαρκός “των Nick Cave and the Bad Seeds..
Οι Grinderman σχηματίστηκαν το 2006 και είναι ένα σώμα “επιλέκτων “, όλοι μέλη των Nick Cave and the Bad Seeds. Ο Nick Cave είναι στα φωνητικά, την ηλεκτρική κιθάρα και το πιάνο. Οι υπόλοιποι είναι οι Warren Ellis, Martyn Casey και Jim Sclavunos. Αξίζει η ξεχωριστή αναφορά στον Warren Ellis, τον Αυστραλό πολυοργανίστα, που ως ανήσυχο πνεύμα κι αυτός μετράει πολυάριθμες επιτυχημένες δουλειές και συνεργασίες ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και η συνεργασία του με το Nick Cave για τη μουσική επένδυση των βραβευμένων ταινιών The Proposition, και The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford.
Γενικότερα θα λέγαμε ότι οι δραστηριότητες των Grinderman επεκτείνονται και στον κινηματογράφο, καθώς συνέβαλαν και στο soundtrack του Wim Wenders (ο οποίος, να πούμε, ότι μαζί με το Lou Reed and τους Portishead, συγκαταλέγει το Nick Cave ανάμεσα στους αγαπημένους του) στο film Palermo Shooting το 2008 με δύο τραγούδια, τα “Dream (Song for Finn)” και “Song for Frank”. Οι κινηματογραφικές εκλεκτικές συγγένειες των Grinderman φαίνονται και στο Heathen Child,καθώς το βίντεο έχει σκηνοθετηθεί από τον επίσης Αυστραλό John Hillcoat, σκηνοθέτη του The Proposition και The Road και είναι διαθέσιμο στον ακόλουθο ιστότοπο: http://www.grinderman.com.
Αναφορικά με το ντεμπούτο και ομώνυμο άλμπουμ των Grinderman επισημαίνεται ότι κυκλοφόρησε το 2007 και εγκωμιάστηκε από τους κριτικούς, μάλλον γιατί έφερε μνήμες από την εποχή των Birthday party. Βλέπετε η νοσταλγία γίνεται ισχυρό αναλγητικό στις αβεβαιότητες του παρόντος και από την άλλη το χρονικό ξεδίπλωμα της μουσικής διάγει και αυτό μέσα από μεταμορφώσεις αναστροφικών διαθέσεων που δεν είναι καλό να υποκύπτουν στο αποτυχημένο δόγμα back to the basics. Και basics εδώ εννοούμε τη μουσική τραχύτητα των Birthday party, τον προκλητικό στίχο και τη βιαιότητα του συναισθήματος μαζί με την πληθώρα των μουσικών επιρροών, όλα στοιχεία που αναδείχθηκαν στο κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο μιας περασμένης εποχής που δύσκολα αναβιώνει κανείς.
Το δεύτερο άλμπουμ των Grinderman “Grinderman 2” θα κυκλοφορήσει στις 13 Σεπτέμβρη από τη Mute και ηχητικά αναμένεται να κινηθεί στα πλαίσια του πρώτου άλμπουμ. Το τραγούδι που ηγείται του άλμπουμ είναι το Heathen Child,το οποίο θα υπάρχει από τις 6 Σεπτέμβρη και σ’ ένα δωδεκάιντσο ως Super Heathen Child, όπου το εκτεταμένο σόλο του Robert Fripp δίνει στο Heathen Child μία “ροκαμπιλίστικη” αίσθηση, σίγουρα αρεστή στους οπαδούς των King Crimson. Το βίντεο που υποστηρίζει και αποδίδει τους στίχους του Heathen Child είναι ένα παρανοϊκό και σουρεαλιστικό βίντεο (λύκοι, η αόρατη απειλή στη μπανιέρα, λυκάνθρωποι, παρά δίπλα η προτομή του Περικλή), όπου τα μέλη των Grinderman λικνίζονται ντυμένοι ως Ρωμαίοι εκατόνταρχοι εκδηλώνοντας την παιγνιώδη τους διάθεση, ενώ ακούγονται ειρωνικά οι καταπληκτικοί στίχοι
You think your great big
Husband will protect you.
YOU ARE WRONG.
Όσο για τα τρέιλερ της προώθησης του νέου άλμπουμ, που αντλεί από τις εικόνες του Heathen Child δύο είναι οι σκέψεις που μου γεννήθηκαν: ότι κινείται μεταξύ ψηφιακής ποπ αρτ και χάπενινγκ ή ότι είναι μία εκδοχή της άσχημης τέχνης, δηλαδή της τέχνης που διαχωρίστηκε από την ομορφιά για να εμβαθύνει και σε άλλες αισθητικές ιδιότητες, όπως το θλιβερό και το άσχημο. Η παραδοξολογική ματιά, όπως αυτή έχει περιγραφεί παραπάνω, ενδέχεται να αποτελεί άσκηση μουσικού ύφους και οπωσδήποτε ιντριγκάρει με τρόπο που ηχεί η έκφραση του Στίβεν Κινγκ “Κυρίες μου, σηκώστε τα φουστάνια σας, μπαίνουμε στην κόλαση”. Το φρενοκομείο, όμως, δε μεταστοιχειώνεται από μόνο του σε καθαρτήριο.
Όπως και να ‘χει η τελική γνώμη εναπόκειται στον ακροατή και, είτε του αρέσει είτε όχι, προκειμένου να περιγράψει τις δημιουργίες των Grinderman, μουσικές και απεικονιστικές, θα χρησιμοποιήσει το θαυμαστικό για να δηλώσει θαυμασμό ή απορία.
ΕΥΗ ΠΛΑΤΙΤΣΑ http://www.lostechoes.net/?p=3996
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου